Achter de muziek (2): Practical Arrangement

Toen ik besloot om deze blogserie te gaan schrijven, wist ik dat er één nummer was wat er zonder twijfel in voor zou gaan komen. Het is alles wat ik mooi vind ineen. En nu kwam er een trigger op een ander vlak dan ik verwacht had en die deed me besluiten om de blog nu te schrijven. Het gaat over zoon en vader. En dat terwijl ik dacht dat het nummer over een verlangde liefdesrelatie ging. Mooi hoe je verrast kun worden en hoe kunst, in al haar vormen, vanuit meerdere kanten te bekijken is.

Liefde

We komen allemaal weleens in een situatie waarin we niet de aandacht of erkenning krijgen die we graag zouden willen. En waar dit om liefde gaat wordt het al snel pijnlijk. De liefde voor je partner, een ouder of van een vriend(in). Onbeantwoord, maar zo verlangd.

Ik herinner me een moment in een wintersportweek begin 2017 dat ik me emotioneel verscheurd voelde. Net gescheiden en de emotie daarvan aan het verwerken. Vervolgens contacten met vrouwen in en buiten mijn omgeving die me heel erg aan het twijfelen brachten over wat ik voor hen voelde. Eigenlijk, en achteraf, ging de twijfel niet over mijn gevoel voor hen, maar over mijn eigenwaarde en weer landen na de emotionele achtbaan van een scheiding. Ik voelde me niettemin verscheurd in emotie. Hier ging het dus om erkenning van  en voor mezelf.

Bevestiging

Zoals ik in mijn vorige blog in deze serie al schreef is mijn vader medio juni 2021 overleden. Gelukkig heb ik alle tijd gehad om waardig afscheid te nemen. Ik heb, met de wetenschap van zijn einde, ook heel bewust de gesprekken gevoerd die ik wilde voeren met hem. Ik wilde niet een ‘had ik nog maar’ gevoel overhouden.

In de laatste week van zijn leven was alles wel zo’n beetje besproken wat we wilden bespreken. Op één ding na. Ik wilde heel graag van hem horen dat hij trots op me was. Dat hij achter mijn keuzes staat en dat mijn levenskeuzes zijn goedkeuring kunnen dragen. En de behoefte aan die bevestiging vond ik ontzettend moeilijk om uit te spreken. Het voelde als zelfgenoegzaam. Als hem vragen om mij complimenten te geven en juist daarom had ik het tot dan maar niet aan de orde gebracht. Maar het bleef knagen en omdat het einde naderde, heb ik de vraag toch gesteld. Met alle schaamte die ik, wellicht onterecht, voelde en met heel veel tranen.

Gelukkig pakte mijn vader het heel mooi en respectvol op. Hij reflecteerde eerlijk vanuit zijn oprechte gevoel en dat heb ik onwijs gewaardeerd. Het was een mooi en open gesprek waarin hij mij niet naar de mond praatte en me adviseerde en daarmee kon ik het echt afsluiten. Ik ben hier intens dankbaar voor.

Onbeantwoord verlangen

En dan de trigger om de blog nu te schrijven. Ik sprak onlangs met een zoon die met zijn vader over bedrijfsopvolging spreekt. Alle zakelijke aspecten komen in hun gesprekken aan bod, maar waar zoon het meeste behoefte aan heeft is de bevestiging van zijn vader dat hij het goed doet. Dat hij trots op hem is en hem de leiding van het bedrijf toevertrouwd. Niet zakelijk, maar emotioneel. Dat vader wellicht niet al zijn levenskeuzes onderschrijft, maar wel, en hoe dan ook, achter hem staat. Met het recente afscheid van mijn vader in gedachten, heb ik hem gespiegeld dat het antwoord van vader zijn wellicht niet is wat hij het liefste wil horen. Maar misschien beter een zekere duidelijkheid, dan onduidelijke onzekerheid.

Achter de muziek

Mijn muzieksmaak is heel erg uiteenlopend. Van pop, naar easy listening, naar (hard)rock en klassiek. Maar als ik moet kiezen, dan zijn ballads toch wel mijn favoriet. Ik vind muziek met emotie en kwetsbaarheid mooi. Bovendien luister ik niet alleen naar de muziek, maar vooral ook naar de tekst. Het nummer waarin voor mij alles samenkomt is Practical Arrangement van Sting. Voor velen een onbekend nummer op een onbekend album, maar te mooi om niet in deze blogserie te verwerken.

Practical Arrangement

Vanaf de eerste keer dat ik het nummer ‘Practical Arrangement’ hoorde was ik diep ontroerd en geraakt. Het is té pijnlijk en té mooi. En ook nog eens gezongen door één van mijn muzikale helden Sting.

Het nummer gaat over een man die tot in het diepst van zijn ziel verlangt naar een vrouw, die zijn liefde echter niet beantwoordt. Bij gebrek aan beter is hij bereid om genoegen te nemen met een praktische regeling. Alles om toch maar dicht bij haar te mogen zijn. Om zijn verlangen enigszins in te vullen. En dat in de hoop dat de liefde vanaf de andere kant dan ook gaat groeien en alsnog beantwoord zal gaan worden. Hoe pijnlijk en hoe mooi.

Wat raakt

Ik vind het knap hoe Sting, met tekst en muziek, een zo ontzettend pijnlijk verlangen in iets meer dan 3 minuten heeft weten bloot te leggen. Desperaat verlangen zelfs. Er alles voor over hebben om ook maar een fractie van bevestiging te krijgen. En hoe koel en nuchter je ook bent: bevestiging hebben we allemaal van iemand nodig. De mens is geen solitair wezen.

Benieuwd naar jouw beleving en of dit nummer jou ook raakt. En wat het dan raakt? Een herinnering aan een onbeantwoorde liefde, een relatie die je niet de voldoening geeft die je wenst, een vriend(in) die je eigenlijk nooit meer spreekt of een verloren dierbare.

Hieronder een link naar een filmpje van Sting en de songtekst. Ik wens je veel luisterplezier!

https://www.youtube.com/watch?v=WvMn1mzbv3s

Inspirerende groet,
Bart M. Diepenbroek

 

Practical Arrangement – Sting

Am I asking for the moon?
Is it really so impossible?
That you and I could soon
Come to some kind of arrangement?

I’m not asking for the moon
I’ve always been a realist
When is really nothing more
Than a simple rearrangement

With one roof above our heads
A warm house to return to
We could start with separate beds
I could sleep alone or learn to
I’m not suggesting that we’d find
Some earthly paradise forever
I mean how often does that happen now
The answer’s probably never
But we could come to an arrangement
A practical arrangement
And you could learn to love me
Given time

I’m not promising the moon
I’m not promising a rainbow
Just a practical solution
To a solitary life

I’d be a father to your boy
A shoulder you could lean on
How bad could it be
To be my wife?

With one roof above our heads
A warm house to return to
You wouldn’t have to cook for me
You wouldn’t have to learn to
I’m not suggesting that this proposition
Here could last forever
I’ve no intention of deceiving you
You’re far too clever
But we could come to an arrangement
A practical arrangement
And perhaps you’d learn to love me
Given time

It may not be the romance
That you had in mind
But you could learn to love me
Given time

Bron: Musixmatch

Songwriters: Robert Mathes / Gordon Matthew Sumner

Songteksten voor Practical Arrangement © Emi Blackwood Music Inc., Maybe I Can Music, Steerpike (overseas) Ltd