Ik ben zowel zakelijk als privé gezegend met fijne mensen om me heen waar ik mooie gesprekken mee mag voeren. In beide settings zie ik dat mensen net als ik proberen om de juiste keuzes te maken, iets te bereiken en dat ze daar veel energie in steken. Tegelijkertijd worstelen ze met de vraag of ze zichzelf nog herkennen en terugvinden in het proces en in het eindresultaat.
Dat je iets kunt bereiken, denk aan het vervullen van een bepaalde functie of het aangaan van een relatie, zegt nog niet dat je het altijd moet willen doen. Soms zijn de kosten simpelweg hoger dan wat het je brengt.
En stel dat de kosten hoger lijken te zijn. Is het belang dan groot genoeg om er tegen (of voor) te vechten, of is het dat niet waard en laat je los en verleg je jouw focus? Of dat loslaten je makkelijk of moeilijk afgaat, is overigens natuurlijk bepaald en zit in jouw DNA (en kan ik wetenschappelijk onderbouwd bij je meten!).
In een mooi gesprek met een vriend ontdekte ik weer iets over mezelf. Van nature laat ik moeilijk los. Toch heb er tegenwoordig minder moeite mee om los te laten dan een aantal jaren geleden. Ik ben me namelijk bewuster van de ‘kostenkant’ en wat ik wel en niet wil; kortom waar mijn grenzen liggen. En dat maakt dat ik de conclusie ‘het is het mij niet waard’ makkelijker kan omarmen.
En denk nou niet dat ik zeg dat je alles op een soort rationele weegschaal moet leggen. Juist niet. Luister naar je hart. Kijk naar je kwispel. Blijf dicht bij wat jouw als uniek mens drijft en wat jij nodig hebt om jezelf te kunnen zijn. Want dat is de enige staat waarin je echt gelukkig kunt zijn en dat gun jij jezelf toch? Toch?!
Inspirerende groet,
Bart M. Diepenbroek