Het zwakkere geslacht

Al sinds mensenheugenis worden vrouwen ‘het zwakke geslacht’ genoemd. Als je mijn blogs vaker hebt gelezen, dan weet je dat ik niet van stigmatiseren houd. Bovendien zette deze stelling over zwakte me aan het denken en ik merk dat hij me raakt.

Waarom?

Waarom zijn vrouwen het zwakke geslacht? Wellicht omdat ze (meestal) fysiek minder sterk zijn dan mannen. Omdat ze eeuwenlang in een rol achter de man werden gepositioneerd en minder rechten hadden. En omdat ze meer en makkelijker emoties tonen.

En bij dat tonen van emoties haakte het vooral voor mij. Want ik ervaar dat dit regelmatig klopt. Ik zie bijvoorbeeld meer tranen bij de vrouwen in mijn omgeving, privé en zakelijk, dan bij de mannen. Maar maakt dat van vrouwen het zwakkere geslacht?

Zijn vrouwen zwakker?

Het antwoord is vanzelfsprekend “Nee” (die zag je vast niet aankomen). Maar waarom dan niet? Uiteraard om alle redenen die samenhangen met het veelvuldige bewijs dat vrouwen meestal niet onderdoen voor mannen.

Maar het zit nog veel meer in de wedervraag. Waarom zouden mannen als het sterkere geslacht gezien worden (afgezien van fysieke kracht, wat nou eenmaal een biologische en evolutionaire grondslag heeft)? Waarschijnlijk omdat wij mannen stoer zijn en ons niet zo laten kennen! Dat gedoe met emoties leidt alleen maar af. Wijvengezeik!

Watje

En waarom hebben we de overtuiging dat het tonen van emoties door mannen een teken van zwakte is? Simpel: Dat is wat we onze kinderen al vele generaties lang leren! En dat wordt overal herhaald. Thuis (je bent toch een grote jongen), op school (jongens huilen niet), onderling (je laat je toch niet kennen), in je werkomgeving (eat or be eaten). Je bent toch geen watje?!

Het gevolg is dat veel mannen grote moeite hebben om hun emoties te tonen. Er is ons hardnekkig geleerd dat dat niet mag en probeer het dan maar eens veilig te doen. Ik ben bang dat wij mannen gewoon niet meer weten hóe.

Kikkers en bitches

Ik ben er van overtuigd dat er veel mannen zijn die daar, veelal onbewust, heel veel last van hebben. Een partner die zegt dat ‘het je allemaal niks doet’. Een kind wat meer warmte van papa wil voelen. Een medewerker die je ‘een harde’ vindt. Een koele kikker. Terwijl je er echt wel emotie bij hebt, maar een letterlijk onvermogen hebt om daar goed uiting aan te geven.

Omgekeerd worden vrouwen die minder emotioneel reageren snel als ‘cold hearted bitch’ neergezet.

Zowel vrouwen als mannen hebben dus last van het stigma wat we zelf in stand houden. Bizar…

Mindshift

De enige manier om een gelijk speelveld te creëren voor vrouwen en mannen in het wel of niet tonen van emoties, is om het stigma te doorbreken. Om actief te bevragen. Om welbewust uit te nodigen om emotie te tonen. En dat ook te belonen door er oprechte aandacht voor te hebben. Compassie.

En dus vooral door in alle gevallen een veilige setting te creëren waarin je niet wordt afgerekend. Geen vanzelfsprekende, en zeker geen makkelijke opgave. There’s work to do!

Inspirerende en emotionele groet,
Bart M. Diepenbroek